Elke themareeks zien we weer zoveel mensen hun ogen opentrekken bij alle complexiteit die gepaard gaat met hoogbegaafdheid. Zowel leerkrachten als ouders vallen nogal eens van de ene verbazing in de anderen. Stap voor stap gaan we daarom van de theoretische modellen van hoogbegaafdheid naar een vertaalslag die bruikbaar is voor hun kind (of leerling).
We weten dat kennis de eerste stap is om goed om te gaan met hoogbegaafdheid. Daarom delen we ook elke blog die daartoe kan bijdragen. Deze blog waar ik net tegenaan gebotst ben is vooral gebaseerd op overexcitabilities van Dabrowski. Is een goeie inleiding voor de themareeks die binnenkort weer start 😉
Naast dabrowski zijn er nog veel andere modellen waar we onder andere ook denken aan de zijnskenmerken van Tessa Kieboom
- Het perfectionisme: De lat ligt altijd (te) hoog. Dit verhoogt het risico op onderpresteren en faalangst.
- Het grote rechtvaardigheidsgevoel: de ‘dat is niet eerlijk’ debatten thuis 😉
- De hooggevoeligheid
- De kritische houding: daarom is geen antwoord
Kanttekening bij de zijnskenmerken is wel dat dit geen kenmerken zijn van hoogbegaafdheid. Het is eerder een valkuil waar je als hoogbegaafde in kan vallen.
We hebben ook nog de modellen van Franz Mönks,waar we naast de hogere capaciteiten ook de sterke intrinsieke motivatie hebben voor de zaken die hun echt interesseren. Dit met het heerlijke creatieve en divergente denken. Ja, we springen nogal eens van de hak op de tak.
Dan hebben we nog het Delphi model die m’n persoonlijke favoriet is.
Kort samengevat. Heerlijk complex dus om hoogbegaafd te zijn. Maar een super mix als je eenmaal de kracht en de talenten ervan zal ontdekken.
Photo by Alexandra Gorn on Unsplash