Op zo goed als elke thema avond rond hoogbegaafdheid die we nu al gegeven hebben komen we het tegen. Telkens overlopen we de kenmerken. Zegt één van de ouders :

‘Ja, dat heb ik eigenlijk ook wel’. Een kleine pauze. ‘… een beetje’. ‘Maar hoogbegaafd …. Nee dat zeker niet, hij/zij heeft het zeker van m’n partner’.

Telkens opnieuw ga ik dan aan de slag met extra rationele argumenten :

• Het grote rechtvaardigheidsgevoel : je kan je echt heel hard opjagen als er onrechtvaardig gehandeld wordt tegenover jezelf of je collega’s.
• De hoogsensitiviteit: dat je bv net iets minder goed tegen lawaai kan, het geluid van een papieren zak of het flapje in je hemd, of …
• Kritische houding : “omdat het moet” is geen argument
• Perfectionisme : ja, het moet wel echt perfect zijn he. Dat is toch normaal?

Hoe komt het toch dat we,  ondanks het feit dat er genetisch zeker 50 % kans is dat, als je kind HB is, jij het dan ook mogelijks bent,  we  dan toch landen op net die uitzondering waar dat niet het geval is?

In de voorbereiding van het Volwassenen traject ‘Covey voor hoogbegaafden’ en de Thema avond ‘Hoogbegaafde volwassenen’ druppelt er toch een extra inzicht binnen.

Waarom kan je niet toegeven dat je hoogbegaafd bent?

Eigenlijk maakte ik dezelfde fout. Ook ik negeerde de statistieken. Als de meeste mensen rationeel akkoord zijn met de kenmerken en concluderen dat zij het niet zijn. Het is namelijk eerder emotioneel dan rationeel.

Om de mensen hun situatie te begrijpen is het belangrijk dat ik toch even aan zelfreflectie doe. Persoonlijk heb ik een heel moeilijk traject doorlopen met veel up’s en downs. Euforische momenten van groei, gevolgd door diepe emotionele crashes waarin ik zo goed als aan alles van mezelf ging twijfelen met als ‘dieptepunten’ in 2011 een zware longontsteking als gevolg van overwerken en in 2012 een burnout.

De start van een lang traject op zoek naar de ware ik. Eerst een mindfulness training – waar ik mijn innerlijke stem heb leren aanvaarden en mijn lichaam terug heb leren aanvoelen. Gevolgd door een goede coach in 2013 die mij mijn talent leerde ontdekken. Ondersteund door het werk van Covey die ik als een grote inspiratiebron zag en zie. In 2013 ook al mee aan de zijlijn van hoogbloeier. In 2014 en 2015 de verdiepende en de expert cursus Hoogbloeier gevolgd.

En weet je vanaf wanneer ik mijzelf hoogbegaafd ben beginnen noemen?

Niet als ik alle uitleg kreeg van wat het was. Zelfs nog niet als ik al actief was bij hoogbloeier achter de schermen. Nee, het was pas in de loop van de expert cursus dat ik heb geconcludeerd dat ik hoogbegaafd ben.

Ok, goed. Hoe vertaal ik dit dan naar jullie vragen rond hoogbegaafdheid? En dan viel opeens mijn €.

Naast het rationeel proces van ‘Kennis over’ is er een veel grotere brok ‘Emotionele transitie’. In de expert cursus van Hoogbloeier was iedereen ‘vermoedelijk’ hoogbegaafd. We hadden enorm veel felle, creatieve debatten. Er was een gigantisch divergent denken. We zagen meestal alle hoeken van de kamer als we een onderwerp bespraken. En toen besefte ik opeens dat dit anders was. Keek ik naar mijn eigen leven en was opeens elke ervaring anders. Alles wat ik tegengekomen was kreeg een ander perspectief. De meeste emotionele crashes kwamen als ik sneller dacht, ergens uitkwam in mijn redenering waar er niemand was, zelf niet kon uitleggen waarom dit mijn conclusie was en dan teleurgesteld en onzeker de handdoek in de ring smeet. Elke keer dat ik razend was voor iets dat niet conform afspraak was. Elke keer dat ik conform ‘de standaarden van de maatschappij’ gelukkig moest zijn maar dat niet voelde omdat ik niet mezelf kon zijn, niet gelukkig werd van de gevoerde gesprekken. Uiteindelijk zo veel A Ha’s en Ai’s verder kon ik niet anders dan toegeven dat ik hoogbegaafd was.

Let wel, ik voel me nog steeds niet slim. Het Imposter Syndroom is me wel bekend. Ik ken ondertussen ook wel mijn zwakke plekken. Maar ik heb ook geleerd hoe ik hiermee aan de slag kan. Ik kom mezelf ook nog af en toe eens tegen en moet regelmatig weer op zoek naar het nieuwe evenwicht.

De 7 eigenschappen van Covey blijven de basis

De 7 eigenschappen vormen het kader waarbinnen ik al een hele hoop technieken heb ontdekt die ik kan gebruiken. En elke dag opnieuw experimenteer ik verder, zoek ik nieuwe methoden, ontmoet ik nieuwe mensen die mij inspireren en mij zo’n paradigma switches bezorgen.

Ik zie nu al uit naar ons traject in najaar waar we met 12 hoogbegaafde volwassen diezelfde zoektocht gaan aanvatten. Het wordt weer een hyper leerrijke en creatieve ervaring waarvan het enige dat we vandaag al kunnen voorspellen is, dat we niets kunnen voorspellen maar dat we weer ‘alle hoeken van de kamer zullen zien’