Authenticiteit, een enorm rechtvaardigheidsgevoel, een kritische houding en vooral alles ‘Te’ willen doen.
Als je nog geen gezonde kijk hebt op je ‘waarden’ en niet weet waar je passie is, waar je naartoe wil dan kom je als hoogbegaafde jezelf af en toe nog net iets harder tegen dan als normaal begaafde.
Wat is hoogbegaafdheid dan ?
Voor mij is hoogbegaafdheid iets heel moois maar daardoor ook iets heel breekbaars. Door de jaren heen heb ik mij altijd heel authentiek gesmeten in alles wat ik belangrijk vond. Daardoor ben ik (voordat ik wist dat ik hoogbegaafd was en wat dat dan wou zeggen) regelmatig de ‘Todd Anderson’ geweest in het verhaal. Elke keer dat ik voor iets moest gaan, moest ik eerst over een berg van schrik en onzekerheid en telkens als het me lukte voelde ik een enorme energie en fierheid. Maar telkens ik, nogal eens omwille van politieke redenen en omwille van het machtsspel, teruggefloten werd, kwam dat heel hard aan en zat ik heel diep. (Wie was ik voor ik hoogbegaafd was?)
Daarbij had ik vooral het gevoel dat ik overdreef en dat ik de slappeling was in de groep. De anderen hadden daar toch niet zoveel last van? Ik was de kanarie in de onderneming die regelmatig stierf en dan terug tot leven trachtte te komen.
De kracht van de zelfkennis.
Ondertussen weet ik beter. Het waren op het eerste zicht heel gewone kenmerken maar ze hadden allemaal een onderliggende reden. Een reden die een heel verschil hebben gemaakt in m’n leven sinds ik me er bewust van ben.
Als je op veel van onderstaande vragen ‘ja’ kan antwoorden is er wel een kans dat je in hetzelfde schuitje zit als ik.
Als er iets gebeurt op je werk dat niet conform de afspraak is of als er bepaalde regels afgesproken worden die daarna niet correct worden uitgevoerd, dan voel je je verplicht hier stappen te ondernemen om dit recht te zetten. Ook als jij niet rechtstreeks betrokken partij bent.Je zou de wereld graag willen verbeteren en zit vol ideeën over hoe dat zou moeten.
Je bent erg intuïtief en wordt nogal eens zenuwachtig in groep omdat je dan stap voor stap moet gaan. Soms worden dan zaken herhaald die jij al begreep en dat maakt dat je dan soms liever het project zelf kan afwerken.
Op vergaderingen worden jouw ideeën nogal eens weggelachen omdat iedereen vindt dat ze te vergezocht zijn. Dit geeft jou een onveilig gevoel waardoor je nogal eens de ideeën voor jezelf houdt.
Spijtig genoeg worden deze oplossingen niet opgenomen op je werk. Dit zorgt dan nogal eens voor frustratie aan jouw kant, zeker als dan na een hele periode diezelfde oplossing als een geniaal nieuw idee geponeerd wordt door een collega of (God behoede je) door je eigen baas. (Waar jij het een paar maand geleden nog aan voorgesteld had.)
Dit perfectionisme zorgt ervoor dat je je soms heel onrustig kan voelen. De ene keer ben je zo met een project bezig dat je de tijd vergeet en dubbele uren draait. De andere keer heb je het gevoel dat je onder je niveau presteert omdat je vindt dat het nog veel beter zou kunnen. (Alleen ontbreekt de tijd je.)
Je hebt al een mooie job (… of dat vinden je collega’s en vrienden toch). Maar jij blijft met een onbeschrijfbaar hongergevoel zitten.
Soms heb je ook schrik om over een nieuwe carrièrewending te denken en dat maakt je job tot een soort “gouden kooi”.
Als je veel ruimte krijgt waarbinnen je je eigen ding mag doen, dan voel je je best goed maar als er echter veel (bekrompen) regeltjes zijn dan voelt dat heel verstikkend aan. Je gaat dan nogal eens in tegen de beslissingen van je directie en je schuwt het debat niet. Alleen wordt dat dan niet altijd even positief onthaald.
Soms bekruipt je een innerlijk gevoel van onrust. Een gevoel dat je niet direct goed kan plaatsen. Kan je een moment herinneren dat je dat gevoel totaal niet had? Wanneer was dat? Wat deed je? Was je aan een leuk project bezig? Had je toen het gevoel hebt echt een verschil te maken.
Wat is het verschil met vandaag? Zijn de opdrachten nog hetzelfde maar is het gevoel weg? Krijg je die opdrachten niet meer?
Je hebt wel leuke collega’s, maar je hebt niet echt het gevoel dat je erbij hoort en het kost energie om mee te doen. Mogelijks kan je dat gevoel compenseren omdat je buiten je werk, bv. in een hobby, wel volledig jezelf kan zijn.
Ik voldoe aan veel van bovenstaande kenmerken en dankzij dit sterke zelfinzicht kan ik nu wel goed functioneren in een grote organisatie zoals Liantis. Dat is ook de belangrijkste drijfveer voor het feit dat ik daarnaast ook heel veel tijd steek in Gromicoach en Loopbaancoaching.net.
Ik wil graag ‘de Mister John Keating’ van ‘Dead Poets Society‘zijn. Elke hoogbegaafde heeft het recht z’n kracht te ontdekken en grootse dingen te realiseren. Als ik dit stukje film herbekijk krijg ik elke keer kippenvel en vooral héél héél veel zin om dit authentieke verhaal samen met jullie verder te zetten.
I will not sit down, I will stand up to defend every Gifted Person
Ook de volwassenen die dan in koor zeggen, “ja, mijn kind wel, die is hoogbegaafd maar ik zeker niet.”