fbpx
Hoogbegaafd op latere leeftijd

Ouderen ontdekken nu ook dat ze hoogbegaafd kunnen zijn

Hoe vroeger je ontdekt dat je hoogbegaafd bent, hoe “eenvoudiger” het is dit te aanvaarden. Op jonge leeftijd is het immers, gelijk hoe je het bekijkt, vooral een ontdekkingstocht naar jezelf. Een enorm groeiproces waar je van alles kan leren. Hou later je de hoogbegaafdheid ontdekt, hoe groter het rouwproces rond hoogbegaafdheid is.

Voor de ouders is het anders ...

Vele ouders komen naar onze thema-avonden als ouders van (mogelijks) hoogbegaafde kinderen. In het eerste deel beginnen er al barstjes te komen in hun zelfbeeld.

We leggen dan uit wat hoogbegaafdheid is en dat het zo veel meer is dan IQ, we spreken over de enorm creatieve, divergente denker wat wil zeggen dat uit idee weer 10 nieuwe voortkomen en we spreken ook over de enorme intrinsieke motivatie.

Velen herkennen zichzelf daarin. Alles geven voor de projecten waar je in gelooft. Sommigen zijn daar zichzelf ook al tegengekomen via een burn-out. De totale uitputting omdat ze geen grenzen stellen of omdat de omgeving onbewust profiteert van die drive. Je wordt immers nogal eens de brandweerman in het bedrijf die de meest onmogelijke problemen kan oplossen. Behalve één probleem : het feit dat je jezelf moet beschermen, moet focussen,  moet doseren.

Gedurende alle volgende thema avonden bouwen we door en tegen dat we aan de laatste thema-avond komen : “Hoe als (mogelijks) hoogbegaafde ouder / volwassene je weg vinden in deze wereld?” is iedereen cognitief op het punt dat er heel veel twijfel is.

Vragen van de hoogbegaafde volwassene

Er springen zo veel vragen op en zo veel twijfel of dat nu echt waar kan zijn. Als ik vandaag de blog las van “Ouderen ontdekken nu ook dat ze hoogbegaafd kunnen zijn” vond ik veel van die vragen terug. Daarom wil ik een beetje kader scheppen om die vragen een plaats te geven voor jou.

Arie (62), hij weet het ook nog niet zo lang. En hij weet ook nog niet zo goed wat hij er nou mee moet. Met een schuchter lachje: ‘Ik ben nu verkeersregelaar.’

Het gebeurt wel eens dat je als hoogbegaafde om allerlei redenen een wat hobbelig parcour gelopen hebt. Geen groot succes op school. Als je niet van de juiste “thuis” kwam had  je ook weinig opties om verder te studeren. Je moest vrij snel aan het werk voor brood op de plank.Als je dan op latere leeftijd ontdekt welk potentieel er eigenlijk was, komt dat heel heel hard aan. Nog harder dan een 30er of een 40er die nog relatief goed kan kiezen voor een volledig nieuwe carrière .

Het zijn nogal ‘intense’ types, heel snel en direct, net als zij. Ze ­raken makkelijk in conflict met ­anderen, zeker als hun autonomie in het geding is.

Ook deze zal je heel bekent voorkomen. Dit is een heel accurate beschrijving van hoe jij jou voelt in interactie met “normaal” begaafden. Het moet allemaal wel even vooruit gaan en correct zijn. De zijnskenmerken zoals perfectionisme en een groot rechtvaardigheidsgevoel spelen hier regelmatig in op.

‘Ik heb lang gedacht dat ik verkeerd bedraad was.’

Super beschrijving van hoe we ons voelen en een goeie aanvulling op m’n blog : “‘De snelle denker & hoogbegaafde : de kanaries in de schachten van de onderneming“. Je denkt anders, sneller, complexer en divergenter, maar omdat we als mens ook “kudde-dieren” zijn en dus ergens willen bijhoren voel wij ons de rare vogel. Wij zullen wel verkeerd zijn denken we dan. We begraven dus ons idee voor een slechter idee.

En nog een laatste stukje dat ook nogal eens pijnlijk correct is :

Ook de term ‘kanarie in de kolenmijn’ valt vaak: hoogbegaafden hebben veel als eerste door, vinden ze zelf. Dus ze gaan ze dingen uitleggen, waarschuwen, en dat wordt als belerend of irritant ­ervaren: ‘Maar achteráf hebben we vaak gelijk.’

Dit is er eentje die, als ik het lees, ook zelf zo veel keer moet vaststellen. Ik heb mezelf daarin gesterkt en relativeer dit wel (een beetje), maar ik hoor ook regelmatig van “Maar Rudo. Nu doen ze wat jij vorig jaar gezegd had”. Dat geeft dan enerzijds een geruststellend gevoel dat het juist ingeschat was maar aan de andere kant een zuur gevoel omdat ik daar dan vorig jaar nogal eens voor verketterd ben geweest.

Voor al deze redenen vind ik het super belangrijk dat je eerst en vooral zorgt dat je heel goed weet wat hoogbegaafdheid inhoudt. Kennis is het begin van alle wijsheid en vooral ook een schild voor jezelf. Je weet wie je bent, je weet dat je anders bent en niet “raar”.

Stap 2 is je steeds blijven versterken door samen met ontwikkelingsgelijken te brainstormen rond uitdagingen, door cursussen te blijven volgen zoals bv ons groepstraject “Covey voor snel denkenden” , door ervaringen te delen en vooral door te leven en de uitdagingen met 2 handen vast te nemen.

Blog op basis van artikel : “Ouderen ontdekken nu ook dat ze hoogbegaafd kunnen zijn” uit de Volkskrant

Wil je meer weten rond hoogbegaafdheid? Voor jezelf, voor je kinderen, voor je kleinkinderen?

Schrijf je dan in voor onze themareeks.

Photo by Matthew Bennett on Unsplash