Geef jezelf eens een valentijnskaartje met daarop “Ik zie mij graag”

Morgen is het weer het feest van de liefde. En ja, … dan begin ik daar natuurlijk weer heel hard over na te denken, want ik heb het geluk in een super relatie te zitten. Ik ben er mij ook van bewust dat dat als hoogbegaafde niet altijd vanzelfsprekend is.

Met wat ik vandaag allemaal al weet rond hoogbegaafdheid wil ik eens reflecteren over mijn bijna 16 jaar “gelukkig getrouwd zijn”. Ik ben geen relatietherapeut en kan dus niet kijken naar een karrevracht aan cases om uit te putten, dus deze oefening doe ik puur vanuit eigen ervaring.

Vooreerst, kwestie van dat dan al direct van de baan te hebben: ik vier Valentijn nooit op de 14^de februari. Dat voelt aan als meelopen met de kudde. Het is ook zo commercieel uitgemolken. Het voelt totaal niet romantisch.

Daarom kies ik een willekeurige dag tussen 14 januari en 14 februari waarop ik een kleine attentie koop. Een leuk cadeautje voor mijn vrouw. Maar ook een geheugensteuntje aan mezelf dat ik mijn beide pollekes mag kussen dat ik zo een leuke en vooral begrijpende vrouw heb.

Want gehuwd zijn met een hoogbegaafde is niet altijd de meest evidente zaak.

Deze vraag wil ik even anders invullen. Ik flits terug naar 2012. Het beruchte jaar waarop alles veranderd is (Lees ook: Wie was ik voor ik hoogbegaafd was?)

Wat zou er gebeurd zijn als ik op die tweesprong in mijn leven naar links was gegaan in plaats van naar rechts?

Wat zou er gebeurd zijn als ik na m’n crash niet tot die nieuwe inzichten gekomen was? Niet ontdekt had dat ik hoogbegaafd was? Geen mindfulness gevolgd had? Waar was ik dan vandaag? ‘k Denk dat de kans heel groot is dat ik niet meer getrouwd zou zijn. Zo blind als ik was voor alle foute activiteiten op het werk, zo blind was ik ook over het disfunctioneren thuis. Perfectionistisch hard voor mezelf. Maar daardoor ook perfectionistisch hard voor de mensen rond mij. Alle key elementen van de hoogbegaafde speelden volledig in tegen mijn functioneren

• Snelle en divergente denker. In een positieve setting is dit een krachtige en creatieve eigenschap in het vinden van oplossingen. Maar dit kan ook een wapen zijn waarmee je van één probleem er tien maakt. Altijd een antwoord klaar, maar niet noodzakelijk een heel constructief. In mijn geval was op het einde dit divergent denken weggevallen door de burnout. De antwoorden kwamen niet meer. Oneindige debatten putten immers ook enorm uit. Als HB’er wil je immers creëren.
• Perfectionisme: mijn lat lag hoog zowel voor mij als voor de rest. En daar stonden harde eisen tegenover. Dat zorgde voor veel druk op de kinderen en ook op de relatie.
• Groot rechtvaardigheidsgevoel: deze is een tricky one. Het is immers jóuw beeld van wat ‘rechtvaardig’ is. In een relatie heb je 2 kijken op deze ‘rechtvaardigheid’. Beide partners hun visies zijn meestal wel correct, maar niet noodzakelijk gelijk. Als je als hoogbegaafde dan jouw gelijk wil doorduwen omdat je dat de meest rechtvaardige keuze vind, kan je effectief op het punt komen dat de scheiding achter de hoek gluurt. Als er ook kinderen in het verhaal zitten, is dit een heel belangrijke reden waardoor ze kunnen gaan onderpresteren. Kinderen hebben structuur en duidelijkheid nodig. Een tegengestelde visie rond wat een correcte opvoeding is, zorgt dat deze zekerheid volledig verdwijnt.
• De hooggevoeligheid maakt dat je je opjaagt in kleine dingen. Dat zorgt er natuurlijk voor dat hoe je reageert, veel harder overkomt. Als je partner dan ook hoog sensitief of hoogbegaafd is, kom je snel tot de overtreffende trap. Dat maakt het rap tot een ongezellige avond, en als het frequent voorkomt, tot een heel ongezellige relatie.
• Kritische houding: als hoogbegaafde ga je niets zomaar aanvaarden. Dingen moeten geanalyseerd worden, kritisch geëvalueerd. Dat is natuurlijk een beetje tegengesteld aan het blind vertrouwen als de liefde in het spel is. Het rationele brein geraakt in conflict met het emotionele hart. En zeker bij prille relaties heb je mogelijks ook nog de hyper analyse van slaagkansen van de relatie. Over-evaluatie van elk woord dat gezegd wordt. Een perfecte sfeerkiller dus 😉

Wees vergevingsgezind tegenover jezelf en tegenover de mensen die je liefhebt. Gebruik je kenmerken als hoogbegaafde in je voordeel. Concreet:

• Je snel en divergent denken moet je vooral inzetten in het vinden van oplossingen. En veel minder in het discuteren over problemen.
• Je perfectionisme moet je compenseren met inlevingsvermogen. Leef je eens volledig in in je partner. Probeer zo perfect mogelijk zijn of haar visie voor ogen te houden. En als je daar (bijna) bent, denk dan na of de originele situatie waar je je zo druk over maakte dan wel zo belangrijk was. Of is de relatie belangrijker? Als je dat kan, kan je tot een win-win komen met je partner (… en ook met je kinderen. Zie daarvoor de blog’s rond positieve discipline “Opvoeden met positieve discipline”/ en Onbewust kwetste ik m’n kinderen door wat ik zei 🙁 )
• Rechtvaardigheidsgevoel: eigenlijk hetzelfde als bij je perfectionisme. Leef je eerst in in je partner. Probeer het andere standpunt te snappen en te doorleven. En leg dan elkaars doelstellingen naast elkaar. Denk na over je gemeenschappelijk doel. Je wil een leuke, gezonde liefdesrelatie. Je wil dat je kinderen opgroeien tot zelfzekere, betrokken en positieve volwassenen. Met dat doel voor ogen kom je meestal veel vlotter tot een gezamenlijke aanpak. Dat is beter voor je relatie en zeker ook beter voor je kinderen (Risico op onderpresteren vermindert gigantisch hierdoor!)
• Hooggevoeligheid is eentje die je gewoon moet aanvaarden. Weet als je je aan het opjagen bent, dat dit ook deels aan jou ligt. Relativeer in je hoofd. Ga even naar buiten als het “te” wordt. Als je terug wat kalmer bent, benoem je dat waar je je in opjaagt. Zo kan iedereen wat beter rekening houden met al die gevoeligheden. Niet evident, maar het werkt wel. In mijn geval heeft bij de start mindfulness hier echt geholpen. Hanne vatte het toen perfect samen met “Papa, als je kwaad bent ben je minder kwaad”.
• Kritische houding is gezond, maar niet altijd van toepassing. Soms eens blind springen en genieten van de weg, van het proces. Genieten van iets dat je niet leuk vindt, maar waarvan je weet dat je partner het leuk vindt, kan zeker wonderen doen.

Zoals altijd geloof ik dat alles op het einde wel in orde komt. Ook in de liefde kan hoogbegaafdheid een kwaliteitslabel zijn. Als je je divergent denken, je creativiteit en je hoog gevoeligheid richt op het gemeenschappelijk doel, kunnen dat heel sterke talenten worden. Een gezonde relatie waarin je een verschil kan maken. Een relatie die zin heeft in deze wereld.

De eerste stap is zelfkennis. Mijn huwelijk is vooral overeind gebleven omdat ik mezelf heb leren kennen. Daarom is kennis rond hoogbegaafdheid zo belangrijk. Wil je meer zicht hebben op welke stappen je kan nemen om hierin te groeien, verwijs ik je graag door naar: “Amper één op de tien werknemers krijgt energie van zijn job! (Mark Magazine)” Daar doe ik een gelijkaardige oefening voor het werk. Maar werk, relaties, hobby’s, … het komt altijd op hetzelfde neer: Hoe authentieker je bent, hoe meer het allemaal één geheel kan worden.

Ik wens je dus een gelukkige Valentijn toe waarin je vooral eerst van jezelf kan leren houden. Want alleen zo kan je ook een ander liefhebben.