fbpx
Photo by Element5 Digital on Unsplash

Help, mijn kind wordt dommer door naar school te gaan!!

Ja, het is griezelig. Het is ook helemaal niet de doelstelling van de school en het is ook niet de reden waarom je je kleine knuffel voor de eerste keer met een klein hartje op school afzet. Toch moet je na een goeie maand vaststellen dat er best wel rare dingen met je kind aan het gebeuren zijn.

Hoe kan dat gebeuren? Wat is er nu juist aan de hand? Kan dat wel?

Wel ja, het kan zeker en het gebeurt best wel veel bij hoogbegaafde kinderen. Dit is dan ook de reden dat we ons verhaal hier zeker willen delen om te vermijden dat andere mensen dit ook tegen moeten komen.

Hoe het bij ons allemaal begon… nu toch al eventjes geleden.

Eén van de belangrijkste redenen waarom wij bij Gromicoach gestart zijn met ons verhaal is omdat we in zo’n situatie terecht gekomen zijn. Onze derde dochter moest voor de eerste keer naar het peuterklasje. Ze kon toen al best goed tekenen, was volledig zindelijk, kende best wel al wat woorden en was dus volledige klaar om in de fantastische academische wereld van de peuterklas binnen te stappen.

De eerste dag stapte ze met een bang hartje maar ook met grote hongerige ogen binnen in de kleuterschool, maar na een paar dagen zagen we steeds meer en meer veranderingen. Ze begon heel hard te huilen als Marjolein haar naar school moest brengen, we mochten elke dag bij het afhalen een extra zakje meenemen omdat ze in haar broek had gedaan en haar tekenkunsten op school waren in niets te vergelijken als met die van thuis. Ze ging als het ware van het niveau van een ‘kleuter Picasso’ naar het ‘normale kleuterniveau’. Als ouders wisten we echt niet wat er gebeurde. De 2 oudste dochters waren immers een ‘perfect’ traject aan het afleggen in dezelfde school. Het moest toch aan ons kind liggen?

We wisten niet wat gedaan. Op een bepaalde dag zei Marjolein dat het zo niet verder kon. Onze wasmachine was toen net kapot dus we kregen de natte broekjes niet meer allemaal gewassen waarop onze dochter zei: “Geen probleem mama, dan stop ik daar wel mee”. Vanaf die dag was het gedaan. Het was onbegrijpelijk en als niets wetende ouders waren we natuurlijk heel tevreden dat we dat ‘probleem’ van onze koppige dochter opgelost gekregen hadden. Het probleem was natuurlijk niet verdwenen – enkel het acuut symptoom was weg.

Oudercontacten: ‘Spreek jij wel over ons kind?’

Ook op oudercontacten was het een heel bizarre ervaring. In het gesprek was er zo goed als niets van wat de juf vertelde die overeen kwam met het kind dat wij thuis hadden. Onze dochter was zo aangepast aan het klasje waar ze in trachtte te functioneren dat ze zich een volledig eigen rolletje had aangemeten. Maar waar was nu onze dochter haarzelf? Deden wij het eigenlijk wel goed? Misschien hapert er iets thuis waardoor ze zichzelf niet kan zijn. De juf zal wel weten hoe ze met kleuters moet omgaan.

Op school was ze flink en thuis was ze één groot vat frustraties die af en toe explodeerde.

Dom, dommer, domst…

Tegen dat we aan het eerste studiejaar geraakt waren, was het al helemaal om zeep. Daar waar ze thuis complexe puzzels kon maken, heel artistiek bezig was, want ze tekende en knutselde super graag, en al vlot kon tellen en rekenen, moesten we naar school gaan want daar lukte dat echt niet goed. Haar wiskunde ging slechter en slechter waardoor de school dacht aan een ernstige achterstand en er was op zijn minst extra tijd nodig om die achterstand bij te spijkeren. Mogelijks was, volgens de leerkracht, een normale school zelfs te hoog gegrepen voor onze dochter en dat was een grote schok.

Gelukkig hebben we dan ontdekt dat er andere dingen aan de hand waren en dankzij een gesprek met Sabine Sypré van Hoogbloeier kwamen we tot de vaststelling dat ze hoogbegaafd was. Vanaf dat moment hebben we een lang en moeilijk traject doorlopen.

Vandaag hebben we een dochter die versneld is, zichzelf heel goed kent, zelfzeker is en elke dag haar grenzen verlegt.

De eerste stap? Kennis rond hoogbegaafdheid.

Dit hele traject is gestart met een eerste heel belangrijke stap. Ondanks ons ongeloof zijn we toen toch op gesprek gegaan bij Hoogbloeier, hebben we de dochter laten coachen, zijn we onszelf beginnen verdiepen in hoogbegaafdheid en hebben we op een bepaald moment ons eigen bedrijf opgericht omdat we het zo belangrijk vonden om deze kennis te delen.

Net zoals we toen thema avonden bij Sabine gevolgd hebben geven we deze nu ook zelf. Net zoals onze dochter gecoacht was rond mindset geven we nu ook zelf die coaching. Daarnaast hebben we ons nog extra bijgeschoold en geven we nu ook opleidingen Positive Discipline aan ouders. Waar we aan de hand van oefeningen laten aanvoelen wat je kind voelt en oplossingen aanreiken die we uittesten in rollenspelen.

En dat alles met één groot doel: dat jouw kind ook de kans krijgt om te leren – zowel op school als thuis.

Wil je meer weten rond hoogbegaafdheid en wat Gromicoach daar allemaal voor jou en je kind kan betekenen. Kom dan zeker naar onze gratis info avond.

Photo by Element5 Digital on Unsplash